مقتدر مظلوم :: نوای وبلاگ

يکي از سؤالاتي که اين روزها درباره بقيع مطرح است اين است که:

چرا ائمه در بقيع دفن شدند؟
اگر به عقيده وهابيت ميت بعد از وفات با خاک يکسان است و هيچ شرافتي ندارد پس چرا ابوبکر و عمر در کنار قبر پيامبر دفند؟

ابتدا يک نکته:
در اين مجال صحبتي از انواع تبرک در زمان حيات پيامبر نمي‌کنيم، تبرکاتي از قبيل:
1- نوزادان را تبرکا خدمت پيامبر مي‌آوردند.
2- تبرک به موي و ناخن حضرت، خصوصا زماني که براي خروج از احرام مو و ناخن را مي‌چيدند.
3- تبرک به عرق حضرت.
4- تبرک به آب وضو که در اين وادي روايات فراوان‌تري به چشم مي‌خورد.
5- و...

بلکه در اين مجال تبرک بعد از وفات ايشان را بررسي ميکنيم:
بخاري (محمد بن اسماعيل بخاري از مؤلفين به نام و معتبر اهل سنت کتابي دارد به نام صحيح بخاري که نزد اهل سنت معتبرترين کتاب بعد از قرآن است) در جلد چهارم کتابش بابي دارد به نام:

باب ما ذكر من درع النبي صلى الله عليه وسلم وعصاه وسيفه وقدحه وخاتمه وما استعمل الخلفاء بعده من ذلك مما لم يذكر قسمته ومن شعره ونعله وآنيته مما تبرك أصحابه وغيرهم بعد وفاته (يعني: باب رواياتي که از سپر و عصا و شمشير و کاسه و انگشتر پيامبر و هرآنچه که خلفاء بعد از وفات ايشان آنها را به عنوان تبرک مورد استفاده قرار مي‌دادند)

در اين باب روايات فراواني ذکر مي‌کند، حال سؤال اينجاست:
وقتي انگشتر و کفش و آينه و عصاي حضرت (که فقط مدتي همراه ايشان بوده) بعنوان تبرک مورد استفاده قرار گيرد قطعا جسم مطهر ايشان منشأ برکت بيشتري خواهد بود، در واقع خدا چنين خاصيتي را براي بعضي قرار داده است، همان خدائي که مي‌توانست خودش مستقيما چشم يعقوب را شفا دهد ولي آن شفا را با پيراهن يوسف همراه کرد، وقتي پيراهني که چند صباحي تن يوسف بوده داراي چنين برکتي شده، خود آن بزرگوار قطعا منشأ خيرات و برکاتي فراواني بوده و خواهد بود.

به هر حال در تبرک به قبر و جسد پيامبر همين بس که ابابکر و عمر اصرار داشتند که کنار پيامبر دفن شوند و آن را براي خود فضيلتي شمرده و تابعين آنان نيز به آن افتخار کرده و مي‌کنند و خواهد کرد.